همشهری جوان: بهداد به مبل آبی کمرنگی در انتهای لابی هتل اشاره می کند و می گوید اینجا بنشینیم. دو ساعتی است که پله های راهروی هتل را بالا و پایین می رود تا حدود دو یا سه دقیقه از فیلم 60 دقیقه ای را فیلمبرداری کنند. وقتی روی مبل می نشیند، می گوییم «چقدر سخت است!» می خندد و می گوید «اینطور نمی ماند، درست می شود.» و این درست می شود را مثل همیشه اینقدر قاطع می گوید که خیال می کنید همین الان ایده ای در سرش برای «درست کردن» دارد. این گپ و گفت در ساعت استراحت گروه انجام شد. زمانی که تیم به سمت ناهارخوری هتل می رفت، بهداد روبرویمان نشست و مثل همیشه به سوال هایمان با انرژی و لحن خاص خودش جواب داد
از فیلم «بوتیک» و بازی در فیلم آقای نعمت الله حداود 10 سالی می گذرد، حالا بعد از این همه سال دوباره سر فیلمبرداری فیلمی از آقای نعمت الله هستید.
- فیلم «آخر بازی» را که بازی کردم، به دلایلی علی رغم اینکه بیشتر شاخصه های توفیق را داشت، در بخش تجاری موفق نبود. دلیل موفق نبودن این فیلم اتفاق های چیپی بود که در آن سال ها در سینمای ما رایج بود که باعث شد فیلم کمتر دیده شود. منظورم همان فیلمفارسی ها و فیلم های نازلی است که نقطه ضعف سینمای آن سال ها بود. گذشت و بعد از دوس ال بی کاری و فقر و بی پولی و دربدری به پست آقای نعمت الله در فیلم «بوتیک» خوردم. «بوتیک» دومین تجربه سینمایی من بود. فیلم به شدت موفق شد. من هم ارتقای چشمگیری در بازیگری داشتم. همه چیز با رونق مواجه شد. سر و کله توانایی های بازیگری ام در «بوتیک» پیدا شده بود